Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Λίγα λογάκια για μένα..

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους και τις φίλες!!

Σήμερα αυτή την τόσο σημαντική μέρα για την χώρα στην οποία μένω(17η Νοεμβρίου), επέλεξε η μαμά μου 
(για την οποία θα σας μιλήσω αργότερα και με ντοκουμέντα),να μου φτιάξει ετούτο εδώ το μπλόγκ στο οποίο θα σας γράφω για εμέ και θα σας βάζω και φωτογραφίες για να θαυμάζετε την ατελείωτη πούα από κάτω και άσπρη με μαύρες βούλες από πάνω,κορμάρα μου!!

Εγώ που λέτε δεν γεννήθηκα στην Ελλάδα,όχι όχι και βασικά αν το επέλεγα νομίζω ότι δεν θα ερχόμουν εδώ ούτε για διακοπές..κάτι ακούω διαρκώς τον τελευταίο καιρό για οικονομική κρίση,περικοπές στους μισθούς,τις συντάξεις,για πιθανή χρεοκωπία της χώρας,η μαμά μου με τις φίλες τις συνεχώς γκρινιάζει γιατί λέει δεν μπορούν να εξασκήσουν το επάγγελμα που έχουν σπουδάσει έτσι όπως θέλουν και άλλα τέτοια που δεν πολυκαταλαβαίνω..
ο μπαμπάς μου βέβαια από την άλλη,τον οποίο αγαπάω πάρα πολύ (μην το μάθει η μάνα γιατί ποιός αντέχει την γκρίνια της μετά) ο μπαμπάς μου που λέτε μου λέει να μην ανησυχώ για τα όσα γίνονται και στη συνέχεια κάθεται μπροστά από την τιβί και παίζει πρό (μεταξύ μας,μιας και είναι τόσο χαλαρός κάτι θα ξέρει..εγώ πάντως τον αγαπώ!).
Έρχομαι λοιπόν από την μακρινή Ουγγαρία και αν με ρωτάτε από πού ακριβώς θα σας γελάσω! Είτε από την Βούδα είτε από την Πέστη,όπως και να έχει δεν ξέρω από ποιά πλευρά με έβρεχε ο Δούναβης.Τη γλώσσα δεν κατάφερα να την μάθω γιατί έφυγα από εκεί μόλις 2 μηνών κι έτσι με το που πάτησα το μικρό μου πατουσάκι εδώ η μαμά μου που είναι δασκάλα μου έμαθε να μιλάω ελληνικά και κανα δυό λεξούλες αγγλικά,μία γαλλικά και μία τουρκικά!
Οι γονείς μου ήθελαν από καιρό να αποκτήσουν έναν σκύλο! Έτσι με παρείγγειλαν λες κι ήμουν μπριζολίτσα από το meat εεεε pet ήθελα να πω shop της γειτονιάς.Εκείνοι δεν ήξεραν πώς μπορεί να περνούσα εγώ η βιολογική μου μαμά και τα αδερφάκια μου στην Ουγγαρία,ίσως ήμουν σε κάποιο puppy mill , οπότε όταν τους το εξήγησα θορυβήθηκαν στην αρχή γιατί δεν ήξεραν τίποτα γι'αυτά λες και είχαν πέσει από το φεγγάρι,όμως στη συνέχεια (να'ναι καλά το ίντερνετ) ενημερώθηκαν κι έτσι τώρα προτείνουν σε όσους γνωρίζουν να παίρνουν τα σκυλάκια τους από γνωστές τους οικογένειες ή αναγνωρισμένους εκτροφείς ζώων,αρκεί βέβαια να τηρούνται οι συνθήκες υγιεινής,περιποίησης και αναπαραγωγής αυτών.
Τις πρώτες μέρες στο σπιτάκι μου, και ήταν αρκετές από όσο θυμάμαι, ήμουν άρρωστος!! Ξέρετε τώρα,βήχας του κυνοτροφείου,πιθανώς σκουληκάκι στο έντερο και τα σχετικά! Οι γονείς τα είχαν δεί όλα,από τη μία αντιβίωση στην άλλη με είχαν, κοκτέιλ φαρμάκων δεχόμουν,ώσπου μία μέρα αποφάσισαν να μου τα κόψουν όλα γιατί δεν έβλεπαν αποτέλεσμα.Ε τότε έγινα περδίκι.Τους τρέλανα στο πέρα δώθε,στο δάγκωμα στο κατουρλιό,τα κάκα και την κλανιά!
Μιλάμε για τρελή κλανιά όχι αστεία...για τις κλανιές μου επιτρέψτε μου να σας μιλήσω κάποια άλλη φορά γιατί κατέχουν ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μου.
Από εδώ και στο εξής δεν θα πώ άλλα,θέλω να φάω και κάτι για να πώ την πραγματική αλήθεια,οπότε θα αφήσω τις πρώτες μαγευτικές-συγκλονιστικές και άκρως συγκινητικές φωτογραφίες της ζωής μου να μιλήσουν!
Τα ξαναλέμε guys.....lov ya all!!!
                                Εδώ είμαι τόσο μικρός που ούτε τα αυτιά μου δεν έχουν σηκωθεί!





      Αυτή είναι η αγαπημένη φώτο της μάνας!Αν θέλω να την καλοπιάσω κάθομαι  έτσι ακριβώς...χεχε!




                                         Εδώ είμαι λίγο τρομακτικός,ναι!




                                           Το καμάρι του πατέρα μου..!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου